Arbeidsvoorwaarden zijn het geheel van door de werkgever en werknemer overeengekomen voorwaarden die van kracht zijn als beide partijen een (individuele of collectieve) arbeidsovereenkomst aangaan of een arbeidsvoorwaardenregeling overeenkomen.
In het algemeen wordt er onderscheid gemaakt tussen primaire en secundaire arbeidsvoorwaarden, al is het onderscheid niet altijd even duidelijk en zijn de meningen daarover niet eensluidend.
Primaire arbeidsvoorwaarden hebben in het algemeen betrekking op zaken waarover in de arbeidsovereenkomst altijd afspraken worden gemaakt en waaraan de wet minimumeisen stelt, zoals loon, arbeidsduur en vakantie(-dagen en -geld).
Secundaire arbeidsvoorwaarden betreffen doorgaans aanvullende afspraken en kunnen op tal van zaken betrekking hebben – bijvoorbeeld deelname aan een pensioenregeling, vergoeding voor de reiskosten, opleidingsmogelijkheden en -vergoedingen, bijkomende beloning (dertiende maand, resultatendelingsregelingen, provisie, toeslagen), een auto van de zaak, een kinderopvangregeling en een ziektekostenverzekering.
Secundaire categorie arbeidsvoorwaarden hebben vaak een financieel karakter, maar dat hoeft niet per se. Ook arbeidsvoorwaarden waarvan de waarde voor iedere individuele werknemer niet direct in geldwaarde is uit te drukken, kunnen hieronder vallen. Denk hierbij bijvoorbeeld aan mogelijkheden om thuis te werken (hybride werken) of op flexibele tijden, goede kantoorruimte, kantoorfruit, sport- en fitnessfaciliteiten, het bedrijfsrestaurant, een bedrijfscrèche, bedrijfsuitjes of regelingen om onbetaald verlof op te nemen (zoals een sabbactical). Omdat dit soort arbeidsvoorwaarden vooral gericht zijn op het bevorderen van het welzijn van de werknemer, worden ze soms ook wel aangeduid met de term tertiaire arbeidsvoorwaarden.
Tot slot komt soms ook de term quartaire arbeidsvoorwaarden voorbij. Dat zijn voorwaarden die een belofte inhouden, zoals een prettige werksfeer of mogelijkheden om carrière te maken.
