Bij jaarsalarissen onder zo’n 25.000 euro zijn individuele bonussen ongebruikelijk, maar bij salarissen boven 70.000 euro komt de individuele bonus veelvuldig voor.
De belangrijkste verklaring hiervoor is dat werknemers met een zwaardere functie het – meetbare – resultaat van hun eigen functie doorgaans in veel grotere mate kunnen beïnvloeden: voor een directeur is het makkelijker (en vaak ook zinniger) om meetbare targets af te spreken dan voor bijvoorbeeld een secretaresse. Daarnaast hebben medewerkers met een zwaardere functie een hoger salaris, zodat zij zich het ook beter kunnen permitteren dat een substantieel deel van hun inkomen variabel (en dus risicodragend) is.
De bekende uitzondering op deze regel zijn de commerciële functies. Voor deze categorie uitvoerende functies is het meestal goed mogelijk om individuele targets te formuleren.
Een tantième is ook een soort bonus, maar dan in de vorm van een winstdelingsregeling. De term tantième wordt gebruikt voor een deel van de winst dat aan de bestuurders van vennootschappen wordt gegeven. Dit is een vergoeding voor de bestuurder die afhangt van hoe goed hij/zij het bedrijf heeft bestuurd.
