Wat is zwangerschapsdiscriminatie?
Uit cijfers van het College voor de Rechten van de Mens blijkt dat bijna de helft van de vrouwen op de arbeidsmarkt te maken krijgt met zwangerschapsdiscriminatie. Dit is niet alleen in strijd met de wet, maar is in de praktijk ook een belemmering voor vrouwen om optimaal deel te nemen aan het arbeidsproces. Zwangere vrouwen of vrouwen met een kinderwens worden bijvoorbeeld sneller afgewezen tijdens een sollicitatie, hebben eerder te maken met ontslag en ervaren regelmatig moeilijkheden bij het regelen van verlof.
Wanneer is er sprake van zwangerschapsdiscriminatie?
Het gaat om een verboden onderscheid bij arbeid. Dit verbod staat in de Algemene wet gelijke behandeling en artikel 7:646 van het Burgerlijk Wetboek. Hierdoor is onderscheid verboden bij onder meer het aangaan of verlengen van een arbeidscontract, het beëindigen van een arbeidsverhouding en bij de arbeidsvoorwaarden, met inbegrip van het loon. Volgens het College voor de Rechten van de Mens behoort het onderscheidsverbod mede tot de verantwoordelijkheid van de werkgever, zodat er op de werkvloer niet wordt gediscrimineerd.
Als er een vermoeden bestaat van dit onderscheid, kan de werknemer feiten naar voren brengen om dit vermoeden aan te tonen. Daarna is het aan de werkgever om te bewijzen dat hij niet in strijd heeft gehandeld met de gelijke behandelingswetgeving. Kan de werkgever dit niet bewijzen, dan zijn de afspraken, handelingen of bepalingen die in strijd zijn met het verbod op onderscheid nietig. Daarnaast kan bepaald worden dat de werkgever schadevergoeding verschuldigd is wegens onrechtmatig handelen.
Geen onderscheid maken in verband met zwangerschap heeft voor zowel werknemers als werkgevers een positief effect. Werknemers worden gelijk behandeld en ervaren hierdoor meer plezier op de arbeidsmarkt. Werkgevers kunnen op hun beurt de arbeidsmarktkrapte tegengaan door werknemers en sollicitanten een gelijke kans te geven en zo een potentiële drempel voor vrouwen weg te nemen.
