In Voerendaal staat de Limburgse vestiging van Rouwservice Nederland, een dienstverlenend bedrijf voor de uitvaartbranche. Locatiemanager is Marcel Jennissen en samen met zesentwintig collega’s verzorgt hij een waardig afscheid van overledenen in de provincie Limburg en het grensgebied.
De afgelopen jaren hebben we in twintig arbeidsmarktregio’s het proces van matching, plaatsing en duurzame begeleiding van mensen met een psychische kwetsbaarheid gevolgd. We hebben hierdoor een goed beeld gekregen van wat er nodig is qua samenwerking en welke ondersteuning werkgevers nodig hebben. De persoonlijke ervaringen van werkgevers hielpen daarbij. Hier vindt u het overzicht van de verhalen die we hebben opgehaald.
Van horeca naar uitvaartbranche
Je zou kunnen zeggen dat Marcel spelenderwijs kennismaakte met de dienstverlening rondom de dood. Zijn ouderlijk huis stond naast een uitvaartonderneming. “Het heeft me nooit afgeschrikt, samen met mijn buurjongetje speelde ik verstoppertje onder de doodskisten, ik kreeg het als het ware met de paplepel ingegoten.” Alhoewel hij uiteindelijk koos voor een opleiding als kok en in de horeca terechtkwam, bleef de uitvaartbranche trekken. Eerst parttime, maar zestien jaar geleden koos hij definitief voor dit bijzondere vak. Niet iedereen in Marcels omgeving had begrip voor zijn keuze, “waarom gaat zo’n vrolijke jongen nou zoiets doen, zelfs mijn moeder moest er niks van weten, maar het is gewoon heel mooi werk! Mensen denken dat het allemaal heel droevig en donker is, maar er wordt hier ook heel veel gelachen.”
Randy is bijzonder gemotiveerd
Enige tijd geleden werd Marcel benaderd door een jobcoach met de vraag of hij interesse had om een vacature in te vullen met iemand met psychische kwetsbaarheid. Een gesprek volgde en het werd Marcel al snel duidelijk dat de kandidaat, Randy, oprecht geïnteresseerd was in de baan. “Ik kon zien dat ze echt gemotiveerd was en zin had om te beginnen. En dat komt in onze branche niet vaak voor.”
Randy doet mee aan een zogenaamd IPS traject en het eerste gesprek was in bijzijn van de jobcoach, fijn voor zowel Marcel als Randy. “Het haalt een beetje de angel uit zo’n gesprek, want hoe bespreek je psychische kwetsbaarheid of moet je het überhaupt bespreken?”
Mensen met een psychische aandoening die aan het werk willen, kunnen hiervoor begeleiding krijgen met de methode Individuele Plaatsing en Steun (IPS). Een IPS-trajectbegeleider helpt dan met werk zoeken, vinden en behouden. Werk brengt inkomen en financiële zelfstandigheid, sociale contacten, voldoening, persoonlijke waardering en nieuwe ervaringen met zich mee.
Fysiek en mentaal sterk
Randy’s problemen beginnen als ze moeder wordt en na de zwangerschap keert ze niet meer terug in haar oude vak van kapster. Marcel weet dat zijn medewerkster het moeilijk heeft gehad, maar wat er precies speelt of gespeeld heeft is niet bekend. Hij besluit om Randy een kans te geven en na twee dagen proeflopen, weet hij al dat hij een topper in huis heeft gehaald. “Ze is fysiek en mentaal ijzersterk en kan heel goed in moeilijke situaties met mensen omgaan. Haar psychische kwetsbaarheid staat een prima functioneren totaal niet in de weg. Misschien is het juist wel een pre. Ik heb hele sterke gezonde mensen in dienst gehad die dachten dat ze het wel aankonden, maar die emotioneel aan dit werk onderdoor gingen.”
Toch zijn er zaken waar Marcel, als werkgever, rekening mee moet houden. Dat zit vooral in het aantal uren en de langzame opbouw. Randy werkt nu inmiddels 10 uur per week en gaat langzaam richting de 15 uur. Er wordt bij Rouwservice Nederland gewerkt in dag, avond en nachtdiensten. Voor nachtdiensten wordt Randy nog niet ingeroosterd, omdat de thuissituatie dat nog niet toelaat. Marcel vertelt dat hij wel eens met de telefoon in zijn hand zat om Randy te vragen in te vallen voor een collega, maar zich net op tijd realiseerde dat de afspraak is om Randy niet te zwaar te belasten. Het is even wennen, maar iedereen weet dat het doel uiteindelijk duurzame inzetbaarheid is.
“Volgens het UWV zou ik nooit meer aan het werk gaan en daar schrok ik enorm van. Daar ben ik nog veel te jong voor. Ik wil gewoon werken, liefst fulltime” – Randy
Gezonde werksituatie
Randy zelf zit helemaal op haar plek en wil het liefst doorgroeien naar een fulltime dienstverband. Tegelijkertijd heeft ze de afgelopen jaren geleerd, dat een te hoge belasting voor haar niet goed is en dat terugval op de loer ligt. Daarom voelt ze zich veilig binnen het IPS traject. Samen met haar jobcoach en Marcel komt ze tot een gezonde werksituatie op een plek waar ze zich helemaal thuis voelt.
Iemand die psychisch kwetsbaar is, maar een beroep uitoefent waarbij fysieke en mentale kracht vereist is, hoe werkt dat? Randy vertelt dat juist het feit dat ze aan zichzelf gewerkt heeft, haar nu zoveel handvatten geeft om dit werk aan te kunnen. “Dat je zo met de dood geconfronteerd wordt, ook met de dood van kinderen, zorgt voor relativering van je eigen problemen. Het kan voorbij zijn voor je het weet, dus zorg dat je het goed hebt en doe er wat aan.”
Vangnet
Mocht er iets gebeuren waardoor Randy uitvalt, dan kan Marcel terugvallen op de zogenaamde No-riskpolis en neemt het UWV de betaling over. Hij verwacht trouwens niet dat hij gebruik zal moeten maken van de polis. Daarvoor zijn beide partijen gewoon te tevreden en Randy is nog geen dag ziek geweest!
Voor Marcel en Rouwservice Limburg is het een win-win situatie. “Ze dacht dat het werk misschien te moeilijk zou zijn, of dat ze de juiste diploma’s niet had, maar dat was een misvatting. Ze doet het goed en leert van de ervaren collega’s op de vloer. Het voelt goed om iemand een kans te geven.”
Tekst en beeld: Paula Zimmerman
