Lees hier meer over het thema ‘werken met een psychische kwetsbaarheid’ »
Wadudu komt uit het Swahili en staat voor insecten. En dat is precies waar het bij dit bedrijf uit het Drentse Beilen om gaat, het kweken van insecten. Ooit ontstaan uit persoonlijke fascinatie van één van de compagnons en inmiddels uitgegroeid tot een volwassen bedrijf.
Karin van Houten, een van de vennoten van Wadudu, vertelt dat het bedrijf steunt op drie pijlers: “Kweek, onderzoek en advies. Wij kweken de insecten en tijdens dit proces doen we voortdurend onderzoek naar onder andere voeding, klimaat, leefomgeving en ketenontwikkeling. De uitkomsten van deze onderzoeken, die we samendoen met universiteiten, hogescholen, bedrijfsleven en andere ketenpartners, delen wij met de sector, omdat we geloven in samenwerken en transparant ondernemen.“
Wadudu werkt samen met de gemeente
Karin is sinds 2020 betrokken bij Wadudu en hier in aanraking gekomen met inclusief werkgeverschap. Het is een sterk groeiend bedrijf en heeft om die reden regelmatig vacatures. Karin vertelt dat de insectenkweek een bijzondere sector is. Naast het productiewerk wordt met levende dieren gewerkt en daar heeft niet iedereen affiniteit mee. Daarom is het soms lastig om vacatures vervuld te krijgen. “We hadden al een aantal medewerkers via een re-integratietraject aan het werk, dus er lag een lijntje met de gemeente Midden-Drenthe. Toen we weer vacatures hadden, hebben we, naast het uitzetten van een reguliere vacature, bij diezelfde gemeente aangeklopt. Dat resulteerde in een vruchtbare samenwerking want inmiddels hebben we via hen negen mensen in dienst, van de in totaal twaalf medewerkers. Naast dat we een nieuwe bron hebben aangeboord, vinden we het belangrijk om iets te doen voor de maatschappij en een plek te bieden aan mensen die wat minder makkelijk een geschikte werkplek vinden.”
Voor veel obstakels zijn oplossingen te bedenken
Zo snijdt het mes aan twee kanten. Vacatures worden vervuld en mensen die vaak al enige tijd aan de kant staan doen weer mee. Het werk is eenvoudig en wordt gedaan in klein teamverband, iets wat door de werknemers met een psychische kwetsbaarheid als positief wordt ervaren. Meestal gaat het dan ook goed, soms lukt het niet en soms is er nog meer maatwerk nodig. Als er obstakels zijn probeert Karin, in overleg met de gemeente, oplossingen te vinden. “Zo kregen we het aanbod om iemand in dienst te nemen die in de bijstand zit en alleen Hongaars spreekt. In het begin denk je hoe gaan we dat doen, maar we wilden het toch proberen. Het blijkt een hele vriendelijke, hardwerkende man te zijn, die graag zijn eigen geld verdient. Zeer geschikt voor de baan, maar de taal is wel een struikelblok. In overleg met de gemeente hebben we nu een constructie bedacht waarbij hij bij ons kan blijven werken, maar ook een paar dagdelen per week Nederlandse les volgt. Zo krijgt iemand een kans om zich te ontwikkelen én een deel van zijn inkomen zelf te verdienen, waarbij de gemeente zijn salaris aanvult. Als hij het Nederlands een beetje onder de knie krijgt, hebben we zeker een volledige baan voor hem.”
Geduld en flexibiliteit
Inclusief werkgeven houdt volgens Karin in dat je oprechte interesse in je medewerkers hebt en rekening houdt met eventuele beperkingen. Hiervoor is geduld en flexibiliteit nodig. Iemand moet zich bijvoorbeeld terug kunnen trekken als dat nodig is. Dat betekent ruimte in het rooster houden voor als het een keer niet lukt om het werk af te krijgen. “En als die ruimte er niet is, we werken met levende dieren dus bepaalde taken moeten gewoon gedaan worden, dan sta ik soms zelf mee te helpen. Of als een werknemer niet op komt dagen, dan rij ik naar zijn huis en klop net zo lang op de deur tot er open wordt gedaan. In het begin wilde ik zeker weten dat er niets ernstigs aan de hand was, nu weet ik inmiddels dat gigantisch verslapen het probleem is. Omdat ik merk dat er geen opzet in het spel is, maar wel schaamte, accepteer ik dat ik een halve ochtend kwijt ben, dat hoort ook bij het inclusief werkgeverschap”, Karin voegt er lachend aan toe: “Ik vind het zelfs ook wel z’n charme hebben, mede daarom past personeelszaken goed in mijn portefeuille vergeleken bij de andere compagnons.”
Tekst gaat door onder de foto
De jobcoach is een onmisbare schakel
Karin steekt veel tijd in het begeleiden van de werknemers. Ze is bezig met de HARRIE-training, maar benadrukt dat de samenwerking met een jobcoach voor haar een grote meerwaarde heeft. “Wij werken met een vaste externe jobcoach via Stark. Onze medewerkers met afstand tot de arbeidsmarkt hebben allemaal dezelfde coach en dat werkt prima. Eens in de drie weken komt ze op bezoek en als er incidenteel iets speelt hebben we meteen contact. Korte lijntjes, dat vind ik heel belangrijk.”
Wat Karin ook belangrijk vindt is respect en ze wil dan ook dat alle werknemers respectvol met elkaar omgaan. “Iedereen heeft zijn eigen waarde, eigen kwaliteiten en verdient respect. Het is mooi om iemand de ruimte te geven ergens bij te horen en onderdeel te laten zijn van een team. Sommigen zijn door het thuis zitten hun dag-en-nachtritme kwijtgeraakt en vinden hier weer structuur in hun leven. Dat is mooi. “
Geen dagbesteding
Met of zonder afstand tot de arbeidsmarkt, iedereen is welkom bij Wadudu. Er is volgens Karin maar één voorwaarde en dat is de wil om aan de slag te gaan. “Als iemand elke dag met tegenzin komt, gaat het niet lukken, hoe hard je ook je best doet. Dan moet je afscheid van elkaar nemen. Uiteindelijk moet het werk verricht worden, we zijn geen dagbesteding, we zijn een productiebedrijf. Dat moet je natuurlijk wel in de gaten houden.”
Wadudu richt het vizier op een duurzame samenleving. En dat betekent ook duurzaam werk voor iedereen. Karin en haar compagnons zijn trots op de tot nu toe behaalde resultaten en raden iedereen aan in te zetten op inclusief werkgeverschap.
“Het is geen plicht, maar toch heb ik sterk het gevoel dat ieder bedrijf zijn steentje zou moeten bijdragen. Al help je maar één iemand aan werk, iedereen wordt er beter van. De persoon in kwestie, die er weer bij hoort en zelfstandigheid opbouwt, maar ook de maatschappij. Het is een win-winsituatie.”
Tekst en fotografie Paula Zimmerman
