Lees hier meer over het thema ‘werken met een psychische kwetsbaarheid’ »
Het is bijna leeg in de Haarlemse vestiging van MEO en dat komt omdat de meeste mensen in verband met corona thuis werken. Volgens Edwin Teljeur, directeur van MEO, is dat voor niemand leuk, maar voor veel medewerkers met een psychische kwetsbaarheid een regelrechte ramp. “Op kantoor heerst een positieve en open sfeer. Stel je voor dat je kleinbehuisd bent, luidruchtige buren hebt of eenzaam bent, dat valt allemaal niet mee.”
MEO is een mediabureau met twee vestigingen. In Alkmaar wordt gewerkt aan webdesign, grafische vormgeving, drukwerk en online marketing. In Haarlem zit de afdeling ondersteuning. Voor verschillende klanten wordt hier de telefoon opgenomen, de klantenservice gevoerd en de backoffice verzorgd. “Onze klant is niet de BMW-dealer, maar wel de bibliotheek. Dus we zitten in de (semi) overheid of organisaties met een sterk sociaal profiel zoals Dopper. De meeste klanten zijn zich ervan bewust dat ze bij ons iets inkopen waar ook nog iets goeds uit voortkomt, namelijk meer banen voor mensen met een psychische kwetsbaarheid en een afstand tot de arbeidsmarkt.”
Vijftig procent van de medewerkers van MEO komt uit die doelgroep. Het zijn mensen met een hbo-niveau die vaak al lang in de bijstand zitten of een Wajong uitkering krijgen. Bij MEO bouwen ze weer een werkritme op en krijgen ze voldoende zelfvertrouwen om duurzaam aan het werk te blijven. Het gevoel ergens bij te horen en van waarde te zijn is belangrijk. Edwin: “Daarom geven we twee keer paar jaar een leuk feestje, zijn we attent met cadeautjes, maar letten we ook op voldoende beweging en gezonde lunches. Het is de totale cultuur op een afdeling die ervoor zorgt dat mensen sterker worden, al doen ze het uiteindelijk natuurlijk zelf. ”
Omdat het gaat om zogenaamde doorstroombanen wordt na een jaar extern gezocht naar een volgende werkplek. Meestal is iemand binnen die periode klaar voor de volgende stap en gaat de deur uit met een contract op zak. Mocht dat onverhoopt niet lukken, dan wordt de periode bij MEO verlengd en wordt alles op alles gezet iemand toch aan een nieuwe baan te helpen. “En als we zelf een vacature hebben, dan laten we natuurlijk het liefst iemand intern doorstromen. Zo pikken we de krenten uit de pap, want we zijn wat dat betreft ook gewoon een onderneming.”, aldus Edwin.
Edwin is eigenlijk per ongeluk sociaal ondernemer geworden. Hij had al een onderneming, maar ook een partner met meer interesse in aandeelhouders dan in mensen. Bij Edwin is dat precies andersom en dat leidt uiteindelijk tot een onwerkbare situatie. Ze gaan uit elkaar en Edwin begint voor zichzelf als online bladenmaker. De ziekte van Hodgkin gooit tijdelijk roet in het eten, maar na een pittig halfjaar met chemo’s is Edwin terug, vastbesloten er iets moois van te maken. Er komt een bijzondere man op zijn pad, die hem inspireert jongeren met autisme aan het werk te krijgen en ineens zit Edwin in de wereld van jobcoaches en arbeidsdeskundigen. Het gaat snel, het bedrijf floreert en voor Edwin het weet heeft hij een sociale onderneming.
Voor Edwin was het de juiste tijd en de juiste plaats, maar veel werkgevers zijn nog niet zover. “Ik heb al iemand, ik vind het te veel gedoe, ik heb slechte ervaringen, ik heb goede mensen nodig”, dit zijn zomaar wat argumenten die Edwin hoort van werkgevers die niet openstaan voor mensen met een psychische kwetsbaarheid. “Zonde”, aldus Edwin, “want een kenmerk van deze mensen is dat ze cognitief een hoger niveau hebben dan waar de maatschappij ze in het algemeen op aanspreekt. Bij MEO hebben we dus bijvoorbeeld hoger gekwalificeerde mensen aan de telefoon zitten. Mede daardoor kunnen wij mooie diensten bieden aan onze klanten.
In Haarlem hebben we de Participatieprijs Werkgevers gewonnen, omdat we laten zien dat je ook banen op niveau kunt bieden voor mensen die het wat lastiger hebben. Mensen met psychische kwetsbaarheid kunnen vaak veel meer dan alleen maar schoffelen. Bij ons zitten ze niet alleen aan de telefoon, maar door het hele bedrijf, op alle niveaus en dat gaat helemaal goed.”
Het meest gewaardeerde instrument voor sociaal ondernemers is volgens Edwin de no risk polis. “We hebben mensen die zo vaak ziek zijn, die zou ik niet aan kunnen nemen zonder die polis, dan lopen we een te groot risico. Nu zijn we bij ziekte vanaf dag één financieel afgedekt.” De loonwaardemeting is ook een goed instrument, maar de tussentijdse evaluaties kan Edwin minder waarderen. Tijdens zo’n gesprek wordt benoemd wat iemand nog niet goed kan en dat staat haaks op de positieve benadering die ze bij MEO volgen en die de medewerkers zo goed doet. “Het gesprek gaat over minnen en wij zijn gewend op de plussen te focussen. Iemand wordt dan in één keer weer onderuit geschoffeld en dat leidt vaker tot een onnodige terugval. Ik zou er dan ook voor pleiten de werknemer buiten deze gesprekken te houden.”
Mensen een baan aanbieden, daar wordt Edwin blij van. “De hoop is al lang vervlogen, dat zie ik vaak bij sollicitanten. Om juist die mensen een kans te kunnen geven is echt het mooiste dat er is. Ik kan het iedereen aanraden.”
Tekst en fotografie: Paula Zimmerman