Het vrij verrichten van diensten door derdelanders is lang niet zo gemakkelijk als menigeen veronderstelt. Een recente uitspraak van het Hof van Justitie bevestigt dit nog maar weer eens.
In een onlangs verschenen arrest van het Europese Hof van Justitie komt het vrij dienstenverkeer door derdelanders opnieuw aan de orde. Vraag is wat Nederland aan aanvullende eisen mag stellen aan dienstverleners die derdelanders in Nederland laten werken.
Aanleiding is een rechtszaak, waarbij het onderwerp van geschil is dat:
• na 90 dagen verblijf in Nederland verblijfsvergunningen moeten worden aangevraagd, dit terwijl de derdelanders al genotificeerd zijn door de buitenlandse werkgever via het postedworkers.nl–systeem en waarbij precies dezelfde gegevens moeten worden verstrekt als bij de aanvraag om een verblijfsvergunning (een dubbele procedure dus)
• de duur van de dienstverlening in Nederland ten onrechte beperkt was tot 24 maanden en niet tot de daadwerkelijke duur van de diensten
• de leges voor de derdelanders vijf keer hoger zijn dan de leges voor een verblijfsvergunning voor een EU-onderdaan – dit terwijl het verstrekken van een dergelijke vergunning enkel een formaliteit is omdat het verblijf op het grondgebied gebaseerd is op EU-recht en niet op basis van nationale wetgeving.
• Nederland wel degelijk gerechtigd is opnieuw een verblijfsvergunning te vragen aan een ′derdelander dienstverrichter′ als deze langer dan 90 dagen in Nederland verblijf beoogt, o.a. in verband met de openbare orde
• de duur van de Nederlandse verblijfsvergunning beperkt mag worden tot de duur van de vergunning in het land waar de werkgever is gevestigd en
• de hogere leges alleen toegepast mogen worden als de vergunning zonder buitensporige formaliteiten kan worden afgegeven of verlengd en het bedrag van de leges ongeveer overeenkomt met de administratieve kosten die de behandeling van een aanvraag voor een dergelijke vergunning meebrengt. Dit laatste moet de nationale rechter onderzoeken.
Vragen over dit artikel of grensoverschrijdende arbeid?
Neem contact op met onze expert
Allereerst zal het ministerie van Justitie en Veiligheid en de IND moeten bezien wat de kosten zijn van het afgeven van vergunningen voor derdelanders. Als deze niet hoger zijn dan die voor de afgifte van vergunningen voor EU-onderdanen die verblijf beogen van langer dan drie maanden, zullen deze waarschijnlijk gelijk worden getrokken.
De ministeries van Justitie en Veiligheid en Sociale Zaken en Werkgelegenheid moeten bezien of het niet beschikken over verblijfsvergunningen voldoende duidelijk strafbaar is gesteld in de Wet Arbeid Vreemdelingen en het Boetebesluit WAV.
De buitenlandse werkgever zal als gevolg van dit arrest meer kosten moeten maken, doordat hij voor zijn werknemers bij een beoogd verblijf van langer dan 90 dagen verblijfsvergunningen zal moeten aanvragen en daarvoor (veel) extra kosten zal moeten maken. Wel is het waarschijnlijk dat de legeskosten gelijkgetrokken worden met die voor vergunningen voor EU-onderdanen.
De Nederlandse opdrachtgever zal er attent op dienen te zijn dat daadwerkelijk verblijfsvergunningen worden aangevraagd bij een beoogd verblijf van langer dan 90 dagen. Dat is zeker het geval als de WAV en het daarop gebaseerde boetebesluit worden aangepast aan deze jurisprudentie.
Geregeld verschijnen er negatieve berichten over het werk dat derdelanders (niet EU-onderdanen) in Nederland verrichten. Vaak is het betoog dat er misbruik wordt gemaakt van EU-regels, dat er sprake is van illegale arbeid en dat het dienstenverkeer niet te controleren is.
Het arrest van het Hof van Justitie bevestigt daarentegen nog eens dat het vrij verrichten van diensten door derdelanders geen illegale arbeid is, maar legaal gebruik van het EU-dienstenverkeer. Om gebruik te kunnen maken van dit dienstverkeer, moeten diverse verplichtingen nageleefd worden en extra vergunningen worden aangevraagd. Het Hof bevestigt dat de lidstaten dit mogen doen. Dit brengt aanvullende administratieve en financiële lasten mee voor bedrijven die met derdelanders werken. Dit dienstenverkeer is ook goed te controleren, want doordat notificatie op een website al geregeld is, is alle informatie aanwezig in Nederland. Deze informatie is te gebruiken voor velerlei doeleinden, zoals controle op de arbeidsvoorwaarden, sociale zekerheid, afdracht belastingen en migratie-aspecten.
Het tijdelijk betreden van de Nederlandse arbeidsmarkt is, met andere woorden, lang niet zo makkelijk als menigeen denkt. De praktijk is heel anders: het gaat om een toegestane vorm van arbeid binnen het vrije verkeer van diensten, dat gepaard gaat met diverse administratieve verplichtingen. Bedrijven moeten dus behoorlijk wat stappen zetten om werk door derdelanders te laten uitvoeren, en om misbruik te voorkomen zijn er voldoende controlemaatregelen.
