De Bijenkorf focust al lang op de wensen van de klant, waarbij luxe en beleving trefwoorden zijn. De medewerkers zijn intensief getraind, opgeleid en gecoacht, om de omslag te maken van een ‘klantgerichte naar een gastgerichte’ benadering.
Voor de cao was minder aandacht geweest, die was inmiddels verworden tot een ‘lappendeken aan regelingen’ en moest hoognodig aangepast worden en aansluiten op de huidige bedrijfsstrategie. Dat gebeurde met behulp van een rekenmodel van AWVN.
• In de eerste fase is vooral ingezet op het verhelderen van de (nieuwe) bedrijfsstrategie. Zowel de medewerkers als de vakbonden werden ‘meegenomen’ in de toekomstvisie van het bedrijf.
• In de tweede fase is gekeken naar de gevolgen van de strategiewijziging voor de arbeidsvoorwaarden en loonkosten. Ruimere openingstijden en weekendtoeslagen zouden onbetaalbaar worden. Rekenmodellen van AWVN lieten dat duidelijk zien. AWVN werkte via een rekenmodel verschillende alternatieven uit. Er zijn nieuwe afspraken gemaakt:
– de zondagstoeslag is verlaagd naar 50%
– het jeugdloon van 18 tot 23 jaar is afgeschaft
– salarisverhogingen worden deels afhankelijk van prestaties
– iedere werknemer krijgt een vitaliteitsbudget, bij een contract van meer dan 29 uur bedraagt dit 500 euro. Wie minder werkt, ontvangt een lager bedrag.
Een kernteam van werkgevers, ondernemingsraad en vakbondsbestuurders legde de basis voor nieuwe cao-afspraken ten aanzien van prestatie versus beloning, arbeidstijden en gezondheid en ontwikkeling. De medewerkers werden geïnformeerd via nieuwsbrieven. Ook konden ze via enquêtes hun mening geven.
In de laatste fase is een aangepast Monopoly-spel gebruikt, waarop vakbonden en werkgever elk hun prioriteiten konden aangeven. Deze visualisering hielp de laatste knopen ontwarren. Een moderne, aangepast cao was een feit.
Lees hier het hele artikel.
De Bijenkorf
De Bijenkorf is een warenhuis in het luxe segment en heeft ruim 3.000 medewerkers. Het hoofdkantoor staat in Amsterdam.
De inzet van AWVN
AWVN werkte vóór en tijdens de onderhandelingen met een rekenmodel, dat de financiële gevolgen van elke verandering inzichtelijk maakte. Dit hielp om naar ieders tevredenheid cao-afspraken te maken.
